فدراسیون فوتبال ایران از توافق برای ادامه همکاری با دراگان اسکوچیچ به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در مرحله بعدی بازی‌های راهیابی به جام جهانی قطر خبر داده است. انتخاب سرمربی برای تیم ملی فوتبال ایران همواره مایه مناقشه و اختلاف سلیقه، نمادی از نشناختن ضابطه‌ها در امر انتخاب، سرشار از سوءظن درباره مسائل مالی قرارداد بوده است و اغلب نابهنگام و دیر انجام می‌شود.

وجود زمینه نارضایتی نزد افکارعمومی و کارشناسان، حتی در گزینش مربیانی نظیر میروسلاو بلاژویچ که دو سال قبل از آمدن به ایران به عنوان بهترین مربی جام جهانی ۱۹۹۸ انتخاب شد یا کارلوس‌ کی‌روش که پیش از آمدن به ایران از بزرگان مربیگری فوتبال در مقیاس جهانی بود و نیمکت تیم ملی پرتغال و رئال مادرید را تجربه کرده بود، انتخاب سرمربی تیم ملی فوتبال ایران را به سوژه اختلاف‌نظر و تردید در درستی انتخاب بدل کرده است و حالا تمدید قرارداد با دراگان اسکوچیچ، مربی ۵۲ ساله اهل کرواسی که تیم‌ ملی ایران را در کمال ناامیدی و از لبه پرتگاه سقوط به مرحله آخر مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر رساند، نمی‌تواند چیزی متفاوت از گزینش‌های قبلی باشد؛ با این تفاوت که اسکوچیچ نه صاحب کارنامه و تجربه کافی برای مربی‌گری در عرصه‌های بین‌المللی است و نه پیروزی مقابل بحرین و عراق، هر چند ایران را از دام سقوط نجات داد، آن‌قدر بزرگ است که یک مربی را شایسته چنین جهش بلندی کند؛ از یک مربی متوسط در لیگ برتر ایران -در تیم‌های ملوان و فولاد و صنعت نفت- به سرمربی تیم ملی ایران تبدیل شدن؛ آن هم در این مقطع حساس و در آستانه جام جهانی.

در حالی که فدراسیون فوتبال غرق در بحران مالی و عاجز از پرداخت دستمزد مارک ویلموتس، سرمربی پیشین تیم ملی است، ساختمان فدراسیون به دلیل بدهی مصادره شده است و به دلیل تحریم‌های اقتصادی فدراسیون حتی نمی‌تواند مسیر قانونی پرداخت دستمزد مربیان خارجی از طریق بانکی جهانی را طی کند، شاید جز انتخاب یک مربی ارزان‌قیمت که برای دریافت دستمزد خود با وجود روش‌های غیرمعمول فدراسیون، حاضر به همکاری باشد، چاره‌ای باقی نمانده باشد.

دراگان اسکوچیچ در عمل تنها مربی خارجی حاضر به عقد چنین قراردادی بود اما همین موضوع به محور بحث و اظهارنظرهای مخالف در شبکه‌های اجتماعی بدل شده است. قبل از هر چیز نفوذ بعضی رسانه‌های ورزشی در ایران که به رانتی بودن و دست داشتن در فدراسیون و برندسازی از اسکوچیچ متهم‌اند، به اختلاف‌نظرها در رسانه‌های اجتماعی دامنه تازه‌ای داده‌اند. خواه‌ناخواه این مربی از موج حملات یاد شده در امان نخواهد ماند؛ به عبارت دیگر شکست اسکوچیچ می‌تواند کسان دیگری را هم در موج‌های بعد از شکست، با خود در مظان اتهام و در کانون بحران قرار دهد.

روز پنجشنبه دهم تیرماه جاری، قرعه‌کشی مسابقات راهیابی به جام جهانی انجام می‌شود و رقبای ایران در یکی از دو گروه شش تیمی مشخص خواهند شد. در واقع پس از عبور از مرحله قبلی، فدراسیون فوتبال حتی در صورت تمایل برای انتخاب مربی جدید و سپردن تیم ملی به او دیگر فرصتی نداشت و بار دیگر نابهنگامی در اجرای امور خودنمایی کرد. با این همه وقتی شهاب‌الدین عزیزی خادم بعد از پیروزی‌های تیم ملی در بحرین، تمدید قرارداد با اسکوچیچ را به تبادل‌نظر با هیئت‌رئیسه فدراسیون موکول کرد، این شایعه هم در محافل ورزشی داخل ایران وجود داشت که تعدادی از لژیونرهای تیم ملی خواهان بازگشت کارلوس کی روش‌ و با این مربی پرتغالی در تماس‌اند و در واقع بین فدراسیون با کی‌روش رابطه‌ ایجاد کرده‌اند؛ شایعاتی که تکذیب شدند اما زمینه‌های واقعی اجرایی شدن آن هم وجود داشت؛ چرا که کی‌روش از تیم ملی ایران شناخت لازم را دارد و البته روش‌ها و ظرایف کار کردن با فدراسیون فوتبال را هم می‌شناسد.

در انتخاب دراگان اسکوچیچ به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران عوامل دیگری هم در کار بودند. برانکو ایوانکوویچ که سابقه مجادله کلامی با کارلوس کی‌روش را داشت و مخالفت‌های این دو با هم از پرده بیرون افتاده است، بعد از موفقیت تیم ملی برای صعود از مرحله قبل، در مصاحبه‌ای با رسانه‌ها به تمجید از اسکوچیچ پرداخت و در دفاع از او، حرف غیرقابل‌دفاعی را بر زبان آورد: «اسکوچیچ از کی‌روش بهتر است.» در حالی که برانکو به عنوان سرمربی تیم ملی عمان، که احتمال دارد در مرحله بعدی با ایران هم‌گروه باشد، به لحاظ حرفه‌ای حق نداشت که درباره چگونگی انتخاب سرمربی تیم رقیب اظهارنظر کند؛ شاید چنین ابراز عقیده‌ای روی انتخاب فدراسیون اثر گذارد و به نوعی منافع عمان را تامین کند.

به هر روی معرفی دراگان اسکوچیچ به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران چند وجه متضاد به چهره اسکوچیچ داده است؛ او فردی خوش‌اقبال، مظنون به روابط دور از اخلاق حرفه‌ای با عوامل جانبی فوتبال برای به دست آوردن این پست، نجات‌دهنده از سقوط و در عین حال ناکافی برای مقابله با بزرگان قاره آسیا و اقیانوسیه در مرحله نهایی بازی‌ها به تصویر کشیده شده است.  پس از انجام چند بازی در مرحله پایانی بازی‌های راهیابی به جام جهانی می‌توان دریافت که کدام‌یک از برداشت‌ها و تحلیل‌ها درباره او واقعیت داشتند.